Introductie setting

Een storm raast over de zeeën. De lucht giert langs de daken en de regen legt een deken van kou en angst over het eilandenrijk. Een moeder kijkt naar buiten en klemt haar kindje nog even iets steviger
tegen haar aan. De goden lijken wel oorlog te voeren in de hemel. Donder en bliksem slaan om zich heen als klappen van een onzichtbare strijd. Een vrouw staat met haar speer geheven naar de hemel te mompelen. Niemand kan haar verstaan, maar iedereen die daar aanwezig is, kan het voelen. De wereld draait onder onze voeten. De zee slaat tegen de richel waar de vrouw op staat. Beide handen vast aan de speer schreeuwt ze naar de zee. Terwijl de
wind haar mantel doorweekt met ijzig koude regen, begint midden in de zee een maalstroom te ontstaan. Deze draaikolk van puur natuurlijk geweld groeit met iedere donderklap en bliksemschicht, die als klokken van het einde van de wereld tekeer gaan. De wereld lijkt naar de onderwereld gezogen te worden tot plots een eiland herrijst uit het water. Dit eiland vol bomen en bergen neemt de plaats in waar eerst de draaikolk heerste. Alles wordt zwart. Niet normaal zwart, maar een zwart dat alles doet vergeten en hoop verlaat de wereld. De wind gaat liggen, de regen houdt op en de vrouw, die net nog op de richel stond, draait zich om en loopt naar beneden. Ze sluit zich weer bij ons aan en zegt:

“Laat de goden herinneren waarom zij ooit het zwart vreesden”