Introductie setting

Met zware voet sjokt Zolio door de blubber. Regen en donder boven zijn hoofd. Nog geen tien minuten aangekomen in Tifau en hij heeft er nu al een hekel aan. Als enige van zijn Annes naar Tifau gestuurd om het garnizoen te versterken. Hij kijkt omhoog. Het lijkt wel nacht, maar het uur zal niet lang na middendag zijn. Hij gromt en sjokt verder. 

De blubber maakt weg voor bospaden, bospaden voor kleine zandvlaktes en zandvlaktes weer voor bospaden. De mensen die met hem reizen lijken af en toe te schrikken en naar de bosrand te wijzen. Zolio negeert ze. Ze zijn immers niet van het legioen. “ik vrees mijn eigen schaduw niet” denkt hij nog. Plots wordt er geschreeuwd aan het einde van de stoet. Er wordt wat gerend en er klinkt wat zwaardgekletter. Zolio springt in actie. De kou en pijntjes vergeten. Hij rent richting het lawaai, maar vind alleen wat achtergelaten wapens en tekenen van een gevecht. Hij kijkt verschrikt om zich heen. Niemand te zien... Hij is de enige legionair. Hij kijkt de omstanders streng aan en schreeuwd commanderend;  “We moeten zo snel mogelijk naar Taffès!”. “lopen!”. Zolio spoort de stoet mensen aan om de vaart er in te zetten. De stoet versneld, maar de paniek begint toe te slaan. Over de smalle paden begeleid door de donderslag en regen snellen de kolonisten naar het kampement van Taffès, terwijl ze angstvallig de bossen in de gaten houden. Soms lijkt het of de schaduwen met hen meerennen. Meerdere malen wordt er geschreeuwd. Maar niemand ziet wat er gebeurd. Na enkele vreselijke minuten rennen onder de donderslag van de goden zien ze eindelijk in de verte de gouden gloed van fakkels en kampvuren. De kolonisten stormen binnen alsof ze worden achterna gezeten door een roedel hongerige wolven. Andere legionairs samen met wat enkele andere kolonisten snellen hen te hulp. Als laatste komt Zolio aangestormd. Tuniek gescheurd, onder de blubber en hier en daar een wond die hij niet kan verklaren hoe die daar is gekomen. Hij struikelt en valt op de grond. De wereld wordt even donker. “Tsempa!” “Tsempa! rapporteer”. Hij wordt wakker met zicht op een paar laarzen bedekt in een even dikke laag modder. Hij staat langzaam op. De laarzen worden gevolgd door een paar stalen kappen gedeukt, maar onderhouden en een rein tuniek waar een priester jaloers op kan worden.“Tsempa?”. Hij wordt aangekeken door een kleine maar gespierde Sellan, ogen van vuur en stem wat bergen zou verplaatsen als ze konden bewegen. De Sellan buigt zich voorover en kijkt hem recht in de ogen aan. 

“welkom op Tifau…”

 

Samenvatting IC Gebeurtenissen 5 jaar
Nadat Tifau is herrezen uit de zee, zijn er verschillende kolonisten naar het eiland gekomen om hun geluk te zoeken. Samen met het 8e legioen zijn ze begonnen aan een opbouw van een nieuwe beschaving. 

Al snel trok het eiland veel bekijks. Geruchten van rijkdommen en waardevolle oudheden deden de harten van veel avonturiers sneller kloppen. Het eiland werd verkend en oude geheimen werden ontrafeld. Hierbij ook een oud kwaad. Een entiteit genaamd de black god werd bevrijd uit zijn tombe. Al snel groeide zijn invloed en onderwierp hij vele zwakke zielen aan zijn wil. Een blokkade werd opgezet rond het eiland en de kolonisten werden gedwongen zich te verdedigen tegen de volgelingen van de black god. Gelukkig werd de nederzetting verenigd onder de banier van het 8e legioen. En de Raad van negen stuurde een aantal speciale agenten, die hielpen met het bestrijden van dit kwaad. Mede dankzij de aanwezige orks en westelijke kerk is de corruptie teruggedrongen en lijkt de rust wedergekeerd. Men weet niet of het weg is, maar de invloed van de black god heeft zeker een zware klap gekregen. 

Bij de herrijzing van het eiland is er ook een invloed van een nieuwe godin ontwaakt. Een godin met de naam Venin. Een godin van dood en verderf. Maar ook van vergeving en een tweede kans. Deze invloed heeft een plek gevonden onder de kolonisten en is een ware cult geworden. Er gaan zelfs geruchten rond dat deze godin één van de Prime goden kan worden, mocht haar invloed verder groeien. 

Tijdens deze roerige tijden komt altijd het ergste in de mens naar boven. Het 8e legioen heeft meerdere malen interne corruptie de kop moeten indrukken. Nu is het schip met de bevelhebber van de regio ook nog eens ontploft. Betekent dat het 8e nu helemaal aan hun lot is overgelaten? Wat staat hen te gebeuren…? En hoe moet het nu verder met Tifau?

Jaartelling
De setting start in het jaar 166. Deze telling is begonnen na de oprichting van de Northern Raiders en wordt door hen gezien als het begin der tijden. Sommige groeperingen kunnen echter een andere jaartelling hebben. Dit wordt door de Raad van Negen niet erkend, maar wordt niet openlijk bestraft.

Tifau 
Tifau is een eiland bedekt met bos en zandvlaktes verdeeld door een aantal kleine en grotere rivieren. Op Tifau staat een klein tentenkamp genaamd Taffés. Taffés is een buitenpost die is opgericht door het 8e legioen. Het legioen wordt bestuurd vanuit de hoofdstad Miran. Dit is de grootste plaats in het hele eilandenrijk, welke zich bevindt op het grootste eiland van de noordelijke eilanden. Dit eiland wordt Drendeath genoemd. 

Tifau is van groot belang voor het eiland, omdat het ongeschonden grond is. Niemand heeft claim op de gronden en blijkbaar heeft het eiland een grote historische waarde. 

In de oudheden relekwienhandel, in de Noordelijke Eilanden, is dan ook het meeste geld te verdienen. Rijke edellieden betalen de hoogste prijs om idolen van hun goden te bezitten. Velen denken zo hun toewijding aan hun god te kunnen laten zien, door zo veel mogelijk relikwieën tentoon te stellen. Hoe ouder het relikwie, hoe beter.

De flora en fauna op het eiland zijn vergelijkbaar met de andere eilanden. Je hebt je insecten, amfibieën, reptielen en zoogdieren in een dusdanigheid dat je ze zou verwachten. Maar voor een getraind oog, zijn deze dieren helemaal niet zo normaal. Het lijkt of deze dieren sterker zijn. Gezonder of vol levenslust. Een fokker zou zeggen, dat ze wel eens van een puurdere bloedlijn zouden kunnen komen. 

Hetzelfde geld voor de planten. Planten lijken hier kleurrijker te zijn. Sneller te groeien. Of zelfs beter te smaken. Er is iets met dit eiland wat zo’n positieve uitwerking heeft. Maar wat het is…?

Omdat nog niet alle delen van het eiland zijn verkend of bewoond, blijft het gevaarlijk alleen te reizen over het eiland. Het eiland is een paradijs voor iedereen die voor de wet op de vlucht is. Met zijn bergkammen en valleien is Tifau een waar Mekka voor iedereen die niet gevonden wil worden. Het is dan ook aan de orde van de dag dat avonturiers vertrekken, maar niet terugkomen. Of dat er kolonisten gehavend en vol duistere verhalen terugkomen naar Taffès. En dit zijn slechts de gevaren van vandaag. Er wordt gezegd dat de eerste kolonisten een inheemse stam zijn tegengekomen, die liever een ander soort vlees at dan dat van dieren. Mede dankzij het 8e legioen zijn deze aanvaringen gestopt en is deze stam één van de vele verhalen van Tifau geworden.

Het 8e legioen en Tifau
In eerste instantie is het 8e legioen naar Tifau gestuurd voor de ordehandhaving. Dit is dan ook hun primaire taak. Al snel werd bekend dat Tifau meerdere schatten en kostbaarheden heeft. De Raad van Negen, maakte al snel duidelijk dat ook deze belangen zullen moeten worden beschermd. Aangezien de unieke situatie van het 8e legioen, zijn zij de enige die deze taak kunnen vervullen zonder dat er een politieke scheur komt in de Raad van Negen. 

Het is ook aan het 8e het eiland bewoonbaar te maken voor iedereen. Zo kan de handel op gang komen en de geheimen van het eiland worden onthult. Het doel is het eiland zo snel mogelijk te integreren met de rest van het rijk. Iedere Raider weet dat handel gelijk staat aan welvaart en dat dit het bloed is dat door de aderen van het rijk stroomt. 

Wat weet iedere inwoner van de Noordelijke Eilanden?
De Noordelijke Eilanden worden bestuurd door de Raad van Negen. Ook voeren zij het bevel over de Northern Raiders. Ook wel bekend als de legioenen. Lang geleden ontstond deze macht uit negen clans die samen gingen werken om de omringende eilanden te onderwerpen aan hun wil. Gehuisvest op het verre Drendeath besturen zij nu alle eilanden en zijn zij verantwoordelijk voor de organisatie en regering van het hele eilandenrijk.

De Raad van Negen
De Raad van Negen is het overheidsorgaan van de Noordelijke Eilanden. De Raad bestaat uit de leiders van de oorspronkelijke stammen die samen de Northern Raiders hebben opgericht. Samen zijn ze verenigd in een verbond dat de tand des tijds lijkt te doorstaan. De Negen staan voor rechtvaardigheid en de macht van het verbond. Op dit moment zijn dit de leden van de raad:

• Elan, Heer der Draken en Vuur

• Straborius, Heer van Bloed

• Eleveä, vrouwe van wild

• Midän, Heer van Recht

• Johannes Midkliefer, Heer van het Schild en Zwaard
• Glisma, Heer van Berg en Dal
• Fanna, Vrouwe van Schoonheid

• BorBoräs, Heer van Handel en Welvaart

• Medeuw, Heer van Vaart en Zee

Magie & Geloof
Er bestaat geen letterlijke vorm van magie op de Noordelijke Eilanden. De enige vorm van “magie” bestaat uit wonderen verkregen door de goden. Wonderen worden verdiend door toewijding en gebed. Er zijn vele geloven op de eilanden. De Raad van Negen laat iedereen zijn eigen geloof behouden. Ook nadat een nederzetting net is veroverd. Dit zorgt voor vrijheid voor alle rassen en clans en hun cultuur. Echter zorgt dit af en toe ook voor strubbelingen. Elk geloof heeft zijn eigen gewoonten en riten. En hoewel de goden nog nooit echt fysiek zijn waargenomen op de eilanden, wordt hun bestaan erkend. Op veel plekken zijn er gedenkplekken te vinden voor de vele goden. De onzichtbare invloed van de goden is zeer sterk aanwezig op de eilanden. Het is hierom dat religie een groot deel is van de Noordelijke cultuur. Doe je iets goeds voor je god? Dan wordt je hoogstwaarschijnlijk beloond met een positieve invloed. Doe je iets slechts tegen je god? Dan is een negatieve invloed een logisch gevolg.

De vier Prime Goden & hun rijken
Het rijk heeft vier goden wiens invloed het sterkst is. Deze worden ook wel Prime goden genoemd. Deze goden zijn:

Hernadur; God van oorlog, chaos en strijd
De god van de legioenen en de god die aanbeden wordt in tijden van onrust of onvrede. Veel soldaten aanbidden Hernadur voor kracht en voor moed. Er wordt gezegd dat diegenen die hun leven toewijden aan Hernadur, na hun dood de eeuwige slagvelden betreden. Hier strijden ze tegen de andere goden tot ze niet meer kunnen en sterven. Maar na ieder ochtendgloren worden ze weer herboren in de gratie van Hernadur, waarna zij hun strijd kunnen vervolgen. Deze vorm van onsterfelijkheid wordt dan ook alleen toegekend aan de dapperste volgelingen van Hernadur. Lafhartigheid wordt dan ook bestraft met het lot van de eeuwige ketting. Een volgeling van Hernadur die lafhartigheid heeft getoond in zijn of haar leven wordt aan een strijdwagen geketend en is gedoemd altijd de uitverkorenen te transporteren naar het strijdveld waar hij of zij niet aan deel kan nemen. Altijd aanwezig, maar nooit de glorie.

Tyrr; God van gerechtigheid, licht en balans
De god van beschaving, gerechtigheid en reinheid. De volgelingen van Tyrr zijn veel te vinden in de grotere steden van de Noordelijke eilanden. Waar de ophoping van culturen en grote mensen aantallen zorgen voor een vraag naar overkoepelende controle. Vele volgelingen van Tyrr zijn rechters, beulen, ordehandhavers of zelfs magistraten. Zij eren Tyrr door het perfecte overheidsorgaan proberen te creëren. In welke vorm dan ook. Volgelingen worden vaak op missie gestuurd om orde te herstellen in net veroverde gebieden, of gebieden waar onenigheid is uitgebroken in de huidige regering. Zij trotsen zichzelf de balans te kunnen herstellen in ieder conflict. Zij hopen dan ook dat, als zij sterven, zij naar de gouden hal van Tyrr mogen gaan. Waar zij naar hun successen kunnen kijken en verder kunnen streven naar de perfectie die ze zochten in het leven. Het is dan ook een doodzonde voor een volgeling van Tyrr om niet chaos te bestrijden waar je het tegenkomt. Een volgeling van Tyrr die zijn leven heeft verspeeld en niet naar verbetring heeft gestreeft wordt gestraft door boven de oceaan van intenties geketend te worden. Waar ze worden gedwongen naar het leed te kijken wat door hen nog in de wereld is. Waar zij in gefaald hebben om verbetering in te brengen.

Lufu; God van liefde, vriendschap en familie
Als men het over de barmhartige god heeft, dan heeft men het over Lufu. Lufu is niet de god die je wil, maar de god die je nodig hebt. Lufu heeft dan ook geen geslacht. Lufu verschijnt altijd in de vorm van een goede vriend, een familielid of een vriendelijke vreemdeling. Lufu wordt vaak aanbeden door de mensen die het het zwaarst hebben. Bedelaars, boeren, ambachtslieden en misschien herbergiers. Mensen die hard werken voor hun bestaan en waar liefde en saamhorigheid soms het verschil kan betekenen tussen leven en dood. Zij geloven dat Lufu hen naar de eeuwige velden zal brengen. Een waar paradijs. Waar er altijd genoeg eten is. En de rivieren van het puurste water gemaakt zijn. Een volgeling van Lufu die zijn of haar leven heeft verspeeld en heeft genomen van anderen. Zal aan de grote treurwilg worden geknoopt bovenop de hoogste berg van het paradijs. Waar vogels nemen wat zij willen. En het enige uitzicht wat zij zullen hebben is de overvloed van anderen, waar zij nooit aan deel zullen nemen.

Sapentia; Godin van logica, wetenschap en wijsheid
Een verwezenlijking van het gezegde kennis is macht. Sapentia eert de mensen die strijden met hun intellect i.p.v. hun spieren. De volgelingen van Sapentia streven altijd naar het onbekende, het onbegrijpbare of het onverklaarbare. De eer een mysterie op te lossen of een chemische samenstelling te perfectioneren is één van de grootste eren die een volgeling van Sapentia kan krijgen. Volgelingen van Sapentia dromen naar haar laboratorium te mogen, waar alle kennis van het universum voor hen klaar ligt. Om bij haar te mogen zijn en te helpen het universum te ontrafelen is waar iedere volgeling van droomt. Maar een volgeling van Sapentia die haar gift verspeeld en niks doet om de vordering van kennis te voorspoedigen, zal eeuwig ronddwalen in haar labyrinth van waanzin. Waar de muren je enige vrienden zijn en je niet weet of de volgende gedachten puur zijn of complete waanzin.

Andere goden
Er zijn nog vele andere goden binnen het eilandenrijk. Echter blijkt hun invloed beperkt te worden tot waar hun volgelingen zijn. Bijv. de ork tweelinggoden, Slhamgroth, de god van bliksem en Roarrack, de god van donder. Zij hebben in het Oosten van de eilanden een grotere invloed, omdat de orks daar in grotere aantallen aanwezig zijn. Je kan er dus altijd van uit gaan, dat jouw god met je mee reist.

Ongelovigen
Maar waar gaan zij heen die niet geloven? Dat weet eigenlijk niemand. Er zijn diegenen onder ons, die ondanks alle invloeden van de goden, ontkennen dat wonderen door intelligente wezens worden veroorzaakt. Deze vraag is de eeuwige discussie die vele geestelijken bezighoudt. Geestelijken zien het dan ook een plicht, zij die niet geloven, te bekeren voor zij sterven. Dit allemaal om hun ziel een hiernamaals te geven.